Porównanie wpływu hormonu wzrostu i insulinopodobnego czynnika wzrostu I na utlenianie substratu i wrażliwości na insulinę u ludzi z niedoborem hormonu wzrostu.

Uważa się, że insulinopodobny czynnik wzrostu-I (IGF-I) jest mediatorem stymulujących wzrost efektów hormonu wzrostu (GH). Jednak metaboliczny wpływ tych dwóch hormonów jest inny. Podczas gdy leczenie GH prowadzi do podwyższonego poziomu insuliny i glukozy, zmniejszonej wrażliwości na insulinę i upośledzonej tolerancji glukozy, leczenie IGF-I prowadzi do obniżenia poziomu insuliny i GH oraz zwiększonej wrażliwości na insulinę. IGF-I może zatem być nie tylko pośrednikiem stymulujących wzrost efektów GH, ale także modulatorem wpływu GH na działanie insuliny i metabolizm glukozy. Aby zbadać wpływ GH i IGF-I na metabolizm substratu i wrażliwość na insulinę (ocenianą za pomocą wlewu euglikemicznego, hiperinsulinemicznego w połączeniu z kalorymetrią pośrednią i wlewem glukozy), leczono 8 osób dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu (2 IU / m2 dziennie podskórnie). [sc]), IGF-I (10 mikrogramów / kg.h sc) lub oba hormony razem przez 7 dni, odpowiednio, i porównywano efekty tych schematów leczenia z fazą kontrolną. Nasze odkrycia sugerują, że (a) zarówno GH, jak i IGF-I promują lipolizę i utlenianie lipidów, chociaż za pomocą różnych mechanizmów; (b) po leczeniu jakimkolwiek hormonem następuje zwiększony wydatek energetyczny i zmniejszone utlenianie białka; i (c) IGF-I odwraca oporność na insulinę indukowaną przez GH.
[więcej w: uniben ulotka, dentica siedlce, alergopneuma ]